Update!

Nog even snel een update voordat ik weer richting het binnenland vertrek. Komende vrijdag (22 juli) vertrek ik namelijk weer naar Alalapadu, om de 30e weer in de stad terug te keren. De 30e is ook meteen Lustig Festival, een leuk feest op White Beach (een zandstrand op een uurtje rijden van Paramaribo) waar ik van plan ben heen te gaan. Vervolgens ben ik van 2-9 augustus op het strand van Tobego te vinden, omdat ik het land even uit moet vanwege mijn visum. Ik ben weinig in de stad dus de komende periode:)

De afgelopen periode heeft op kantoor voornamelijk in het teken gestaan van de voorbereidingen op veldperiode twee. Ik ga dit keer zonder mijn begeleider, wat inhoudt dat ik eindverantwoordelijke ben voor het wetenschappelijke aspect en de uitvoering daarvan. Dat gaat best een uitdaging worden, gezien ik daar zonder contact met de buitenwereld zit en dus niemand heb om mee te sparren of te overleggen. Bovendien moet ik nu min of meer mensen aan gaan sturen, mensen die waarschijnlijk niet zitten te wachten op een 25 jarige bakra die even de baas komt spelen:p Ben benieuwd. Wel een goede kans om te laten zien wat ik waard ben en te leren hoe en of ik dit soort situaties kan handelen.

Verder heeft de afgelopen periode buiten kantoor voornamelijk in het teken gestaan van leuke dingen doen. Feestjes, trips naar het binnenland, bioscoopbezoekjes, uit eten, zwembadhangen, ga zo maar door. Slapen doen we wel als we in Nederland zijn:) Vooral Ligorio was erg leuk, de foto’s daarvan zijn al voorbij gekomen. Er was een Broko dey, een feest ter afsluiting van de rouwperiode na het overlijden van iemand. Wij zijn bij de groep aangesloten die vanuit de stad naar deze Broko dey toeging, als gasten van de familie. Deze ‘crew’ noemt zichzelf “Elke dag feest”. Dan weet je het wel;) We hebben lekker gedanst, zijn door de dames van het dorp aangekleed als echte Surinaamse vrouwen, hebben wildvlees gegeten (de aap heb ik overgeslagen overigens) en meegedaan aan (of gekeken naar) de rituelen die met deze Broko dey gepaard gaan. En hoewel ik dit al eerder had meegemaakt was toch ook dit weer bijzonder. Dat weekend zijn we ook gaan zwemmen in de sula (stroomversnelling) bij Awarradam, een prijzig toeristenresort. Was vlakbij, dus daar moesten we even gebruik van maken! Ligorio ligt overigens in het Boven Suriname gebied, het gebied waar ik in 2014 gewerkt heb. Was dus ook leuk om dat weer even te zien, en mensen te ontmoeten die de mensen waarmee ik toen gewerkt heb kennen. Helaas geen tijd gehad om even uit de boot te stappen en oude bekenden te groeten, maar desondanks voelde alles heerlijk bekend aan. Dit keer zat ik echter wel op 5-6 uur varen van Atjoni (de plaats waar je op de boot stapt), terwijl ik in 2014 niet verder dan 1,5u varen ben gekomen. Tussendoor hebben we zelfs twee keer van boot moeten wisselen, omdat de sula zo hoog/sterk was dat de boot er niet overheen kon. Uitstappen en aan de andere kant van de sula verder met een andere boot dus:p Wat nog best spannend was, zo op je blote voetjes door de waterplanten op de rotsen, terwijl het water met enorme kracht om je voeten heen dendert op weg naar beneden.. Gelukkig heb ik elke keer (langzaam doch gestaag) de overkant gehaald!

Afgelopen weekend heb ik krab op z’n Surinaams gemaakt voor alle huisgenoten die er nog zijn, ook daar ben ik gelukkig voor geslaagd. Weer een recept om mee naar Nederland te kunnen nemen dus. Nu alleen de roti nog, ben benieuwd of dat nog gaat lukken.

Zo, dat was het weer:) Nog even een weekje genieten van de stad, want zodra ik terugkom is mijn huis zo goed als leeg en zijn alle bekenden weer terug in Nederland en België. Vanavond wederom uit eten als afscheid, woensdag nog een keertje stappen, donderdag nog een keertje stappen, en vrijdag het vliegtuig in.

Yesi!