Weekje Tobago
Blijf op de hoogte en volg Mandy
11 Augustus 2016 | Trinidad en Tobago, Buccoo
Terug in Suriname! Na 7 heerlijke dagen in Tobago ben ik weer ‘thuis’:) De vluchten zijn allemaal goed gegaan, zonder al te veel vertraging en zoekgeraakte bagage. Ik werd hier van te voren regelmatig voor gewaarschuwd, omdat ik op een vliegtuig zou stappen wat na een stop in Trinidad zou doorvliegen naar o.a. Curacao. En schijnbaar gaat dat dus nog al eens mis.. Na aankomst in Trinidad na wat uurtjes wachten meteen doorgevlogen naar Tobago, omdat ze daar de mooiste stranden hebben van het land. En dat was niet gelogen. Heerlijk beschutte baaien, palmbomen in het zand, kristalhelder water, koralen binnen 10 meter van de kust, wat een paradijs. Ik heb de meest fantastische avonden daar gehad, variërend van steelpan-feestjes op straat tot zwemmen met bioluminescerend plankton onder de sterren. Mijn blonde haren hebben me meermaals gratis tripjes opgeleverd, waaronder een taxiritje met de jetski. Ze moesten toch het water uit in het dorp waar ik verbleef, dus dan kon ik net zo goed gezellig mee.
Ook het nachtelijke boottripje naar het bioluminescerende plankton was van het huis. Heerlijk op het strand gedanst met 3 locals, 2 Canadese meiden en een Brits stel, mijn limbo kunsten laten zien en gezwommen in een baai waarin je door elke beweging die je maakte het plankton in het water deed oplichten. Wat een magische ervaring was dat! Omgeven worden door schitterende glitters, alsof er duizenden vuurvliegjes in het water om je heen zijn. Je ziet het water om je heen oplichten in een omgeving die er zo diep in de nacht oerdonker uitziet. Echt adembenemend.. Op diezelfde boot heb ik overigens de hele nacht vast gezeten omdat het ineens eb was geworden zonder dat iemand dat door had. We konden dus het strand pas weer af bij vloed, gezien de boot terug het water induwen niet werkte zonder water in de buurt:p Geen paniek, zulke dingen gebeuren nu eenmaal op dit continent. Kreten als ‘Don’t worry, be happy’ en ‘Go with the flow’ zijn overduidelijk hier uitgevonden. Even wennen als strakke Nederlander, maar mijn ervaring in Suriname heeft me gelukkig al lang geleerd om hier mee te dealen. En wat een vrijheid geeft dat. We hadden chips en (alcholische) drank bij, dus overleven zouden we het wel. Dan maar niet om 3 uur in bed. Uiteindelijk was het water om 5u s’ochtends hoog genoeg en konden we naar huis. We waren de dag ervoor om half 7 uitgevaren..
Verder bestond mijn leven daar voornamelijk uit strand, maar dat was ook het doel van de reis; niets doen, relaxen en goudbruin terugkeren naar Suriname. En dat is zeker gelukt. Ben blij dat ik dit heb gedaan, zeker ook om een keer te ervaren hoe het is om alleen te reizen. Uiteindelijk ben je toch nooit helemaal alleen, gezien je snel genoeg vrienden maakt met mensen in het guesthouse of met locals die je graag mee op stap nemen om je hun eiland te laten zien. Maar toch is het tof om een keer mee te maken. Ik kan me goed voorstellen dat ik dit nog een keer ga herhalen:)
Nu snel even al mijn spullen wassen en dinsdag weer het veld in tot de 30e. De laatste bomen tellen en de camera’s weghalen, en dan is het verzamelen van de data hier klaar. Dan begint het uitwerken ervan, ben benieuwd naar de uitkomst van het onderzoek.
Liefs! (Geen Tobagoaanse woorden helaas, gezien ze daar gewoon engels praten;))
Ook het nachtelijke boottripje naar het bioluminescerende plankton was van het huis. Heerlijk op het strand gedanst met 3 locals, 2 Canadese meiden en een Brits stel, mijn limbo kunsten laten zien en gezwommen in een baai waarin je door elke beweging die je maakte het plankton in het water deed oplichten. Wat een magische ervaring was dat! Omgeven worden door schitterende glitters, alsof er duizenden vuurvliegjes in het water om je heen zijn. Je ziet het water om je heen oplichten in een omgeving die er zo diep in de nacht oerdonker uitziet. Echt adembenemend.. Op diezelfde boot heb ik overigens de hele nacht vast gezeten omdat het ineens eb was geworden zonder dat iemand dat door had. We konden dus het strand pas weer af bij vloed, gezien de boot terug het water induwen niet werkte zonder water in de buurt:p Geen paniek, zulke dingen gebeuren nu eenmaal op dit continent. Kreten als ‘Don’t worry, be happy’ en ‘Go with the flow’ zijn overduidelijk hier uitgevonden. Even wennen als strakke Nederlander, maar mijn ervaring in Suriname heeft me gelukkig al lang geleerd om hier mee te dealen. En wat een vrijheid geeft dat. We hadden chips en (alcholische) drank bij, dus overleven zouden we het wel. Dan maar niet om 3 uur in bed. Uiteindelijk was het water om 5u s’ochtends hoog genoeg en konden we naar huis. We waren de dag ervoor om half 7 uitgevaren..
Verder bestond mijn leven daar voornamelijk uit strand, maar dat was ook het doel van de reis; niets doen, relaxen en goudbruin terugkeren naar Suriname. En dat is zeker gelukt. Ben blij dat ik dit heb gedaan, zeker ook om een keer te ervaren hoe het is om alleen te reizen. Uiteindelijk ben je toch nooit helemaal alleen, gezien je snel genoeg vrienden maakt met mensen in het guesthouse of met locals die je graag mee op stap nemen om je hun eiland te laten zien. Maar toch is het tof om een keer mee te maken. Ik kan me goed voorstellen dat ik dit nog een keer ga herhalen:)
Nu snel even al mijn spullen wassen en dinsdag weer het veld in tot de 30e. De laatste bomen tellen en de camera’s weghalen, en dan is het verzamelen van de data hier klaar. Dan begint het uitwerken ervan, ben benieuwd naar de uitkomst van het onderzoek.
Liefs! (Geen Tobagoaanse woorden helaas, gezien ze daar gewoon engels praten;))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
